Przyczyny Wypraw Krzyżowych
1. Treuga Dei
Trauga Dei to inaczej Rozejm Boży. Trzeba pamiętać, że kraje zachodnioeuropejskie wywodzą się bezpośrednio od barbarzyńców. Dla średniowiecznych rycerzy, tak jak dla ich przodków, wojna i walka była sposobem na życie. Dzięki niej można było się wzbogacić, odnieść sławę, a wręcz była to forma rozrywki. Dlatego też różni możnowładcy, ale także zwykli rozbójnicy napadali na siebie nawzajem, grabiąc wioski i plądrując kościoły. Kościołowi ciężko było pogodzić mentalność mentalność rycerzy z przykazaniami religii. W końcu, za pomocą władzy świeckiej, ogłoszono Pokój Boży, czyli zakaz rabowania kościołów i dobytków ludzi ubogich. Wprowadzono również Trauga Dei - zakaz prowadzenia wojny od środy wieczorem do poniedziałku rano, a także od Adwentu do Święta Trzech Króli oraz podczas Wielkiego Postu i Wielkiego Tygodnia. Oczywiście zakazy te były często łamane, jednakże z pewnością ograniczyły wojenne zapędy rycerstwa. Trzeba było znaleźć nowe zajęcie dla nich, i idealną propozycją były krucjaty.
2. Walka z niewiernymi i odpust zupełny
Kościół, za męczeńską śmierć w walce z niewiernymi przyznawał odpuszczenie wszystkich grzechów. Co Trauga Dei nie obowiązywało. Wręcz odwrotnie, Kościół zachęcał do walki, gdyż w ten sposób rycerze odwracali się od bratobójczych walk między chrześcijanami, a skupiali się na jednym, wspólnym wrogu. Wyprawy krzyżowe były też metodą zbrojnej chrystianizacji.
ciekawe, podczas walk z niewiernymi
3. Dużo ludzi, mało ziemi
Bogactwo w czasach średniowiecza wyznaczała głównie ilość posiadanej ziemi. Przed okresem krucjat w Europie zapanował wyż demograficzny. Ojcowie z początku dzielili ziemię po równo między swych synów, lecz nie można było tego robić w nieskończoność, a poza tym, obniżało to pozycję i prestiż rodu. Dlatego też młodsi synowie byli przeznaczani do stanu duchownego. Gdy zaś powstała możliwość uczestnictwa w wyprawie krzyżowej, wielu rycerzy skorzystało z tej okazji z nadzieją dorobienia się bogactwa i sławy na Wschodzie.
4. Ruch pielgrzymkowy
Pielgrzymki do Ziemi Świętej były wtedy bardzo popularne. Miejsce męczeńskiej śmierci Jezusa przyciągało wszystkich chrześcijan, którzy chcieli zobaczyć miejsca, w których żył i umierał Chrystus. Dodatkowo
często odwiedziny Jerozolimy były zadawane jako pokuta za grzechy. Pielgrzymkę w X w. ułatwiał fakt, że znajdujące się na trasie do Jerozolimy Węgry przyjęły chrześcijaństwo, potężne Cesarstwo Bizantyjskie zapewniało bezpieczną podróż prawie do samej Ziemi Świętej, natomiast tolerancyjni Fatymidzi nie mieli nic przeciwko pielgrzymom. Jednakże w 1071 roku wojownicze plemię Turków zadało hańbiącą klęskę Bizancjum i zajęło Anatolię. Od teraz podróż do Jerozolimy stała się bardzo niebezpieczna. Istniała możliwość przypłynięcia statkiem, lecz niewielu się na nią decydowało z powodu wysokich kosztów.
5. Chęć dominacji papiestwa
Już od wieków istniał spór między Rzymem a Konstantynopolem o pierwszeństwo w świecie chrześcijańskim. W końcu obydwa patriarchaty w 1054 roku ekskomunikowały się, co symbolicznie przyjmuje się za początek schizmy, czyli podziału Kościoła (faktycznie to był bardziej złożony proces na przestrzeni wieków). Wyprawy krzyżowe miały przynieść prestiż i podporządkować Kościół Wschodni Rzymowi. Podczas krucjat krzyżowcy osadzali na zdobytych miastach biskupów łacińskich, zdejmując z
tych funkcji kapłanów innych obrządków.
na podstawie: http://kruc.republika.pl/Podstrony/przyczyny.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz